Ήταν 8 Μαΐου του 1991 και η ο ελληνικός αθλητισμός ζούσε –χωρίς να το ξέρει– τις τελευταίες μέρες του Αυτοκράτορα. Ο Άρης των έξι συνεχόμενων πρωταθλημάτων (1985-1990) έμοιαζε πιο τρωτός από ποτέ και ο ΠΑΟΚ απαιτούσε να γίνει... χαλίφης στη θέση του χαλίφη.
Το μέταλλο του πρωταθλητή όμως, αποδείχθηκε πολύ δυνατό (ήταν η εποχή του θρυλικού «Πότε Ποτέ» που δονούσε το Παλέ ντε Σπορ), κι έτσι σε μια συγκλονιστική σειρά τελικών, ο Άρης πήρε τον τίτλο στο 4ο παιχνίδι, αφού δύο μέρες νωρίτερα είχε κάνει το 3-2 (το 1991 μετρούσαν στους τελικούς και οι αγώνες της κανονικής περιόδου, όπου οι «κίτρινοι» είχαν δύο νίκες) με τρίποντο-βόμβα του Παναγιώτη Γιαννάκη (θα υπάρχει ειδικό αφιέρωμα μέσα από τη στήλη στον συγκεκριμένο αγώνα στο μέλλον).
Ο τελικός τελειώνει, οι παίκτες του Άρη γίνονται ένα κουβάρι στο παρκέ, ενώ στις εξέδρες 3.000 Αρειανοί στήνουν το δικό τους πανηγύρι και κάπου εκεί... αρχίζουν τα μπουκέτα! Ο Γκάλης και ο Πρέλεβιτς ανταλλάσσουν γροθιές με ρυθμό πολυβόλου και για μερικά δευτερόλεπτα το γήπεδο γίνεται ριγκ, μέχρι να επέμβουν οι ψυχραιμότεροι –λέγε με Παναγιώτη Γιαννάκη– ενώ ο μύθος της εποχής θέλει σαν αιτία του καβγά ένα στοίχημα που είχαν βάλει οι δυο τους πριν από τον αγώνα, αναφορικά με ένα... αλμυρό κέρασμα.
Όσο για το ποιος κέρδισε; Ο Γκάλης στα νιάτα του ήταν πυγμάχος στο Νιου Τζέρσεϊ...
ΥΓ. Όταν λέμε «μπουκέτα», εννοοούμε πραγματικά μπουκέτα! Καμία σχέση με τα σημερινά χάδια και σπρωξίματα.
πηγή : http://www.gazzetta.gr/
Το μέταλλο του πρωταθλητή όμως, αποδείχθηκε πολύ δυνατό (ήταν η εποχή του θρυλικού «Πότε Ποτέ» που δονούσε το Παλέ ντε Σπορ), κι έτσι σε μια συγκλονιστική σειρά τελικών, ο Άρης πήρε τον τίτλο στο 4ο παιχνίδι, αφού δύο μέρες νωρίτερα είχε κάνει το 3-2 (το 1991 μετρούσαν στους τελικούς και οι αγώνες της κανονικής περιόδου, όπου οι «κίτρινοι» είχαν δύο νίκες) με τρίποντο-βόμβα του Παναγιώτη Γιαννάκη (θα υπάρχει ειδικό αφιέρωμα μέσα από τη στήλη στον συγκεκριμένο αγώνα στο μέλλον).
Ο τελικός τελειώνει, οι παίκτες του Άρη γίνονται ένα κουβάρι στο παρκέ, ενώ στις εξέδρες 3.000 Αρειανοί στήνουν το δικό τους πανηγύρι και κάπου εκεί... αρχίζουν τα μπουκέτα! Ο Γκάλης και ο Πρέλεβιτς ανταλλάσσουν γροθιές με ρυθμό πολυβόλου και για μερικά δευτερόλεπτα το γήπεδο γίνεται ριγκ, μέχρι να επέμβουν οι ψυχραιμότεροι –λέγε με Παναγιώτη Γιαννάκη– ενώ ο μύθος της εποχής θέλει σαν αιτία του καβγά ένα στοίχημα που είχαν βάλει οι δυο τους πριν από τον αγώνα, αναφορικά με ένα... αλμυρό κέρασμα.
Όσο για το ποιος κέρδισε; Ο Γκάλης στα νιάτα του ήταν πυγμάχος στο Νιου Τζέρσεϊ...
ΥΓ. Όταν λέμε «μπουκέτα», εννοοούμε πραγματικά μπουκέτα! Καμία σχέση με τα σημερινά χάδια και σπρωξίματα.
πηγή : http://www.gazzetta.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου