Διαβάστε ποια ελληνική ομάδα έφερε στις 2 Οκτωβρίου 1991 τον Άλεξ Φέργκιουσον ένα βήμα πριν από το εγκεφαλικό!
Ο τίτλος και ο πρόλογος είναι σκόπιμα «ψαρωτικοί» για τους νεότερους αναγνώστες. Προφανώς ούτε η φωτογραφία αποτελεί βοηθητικό στοιχείο, μια και η ομάδα που ζόρισε όσο καμία άλλη ελληνική τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, πριν από ακριβώς 21 χρόνια, έχει χαθεί εδώ και χρόνια από την Α' Εθνική. Ο λόγος για τον Αθηναϊκό, ο οποίος σαν σήμερα είχε στείλει στην παράταση τη ρεβάνς στο «Όλντ Τράφορντ» και παραλίγο τον Άλεξ Φέργκιουσον στο… νοσοκομείο από το άγχος!
Σας φαίνεται απίστευτο; Φανταστείτε πώς φαινόταν σε όσους παρακολούθησαμε αυτό το μικρό θαύμα να εκτυλίσσεται ζωντανά, από τις οθόνες της τηλεόρασης, πριν από 21 χρόνια. Με το πρώτο ματς στη Λεωφόρο να έχει λήξει 0-0 και να θεωρείται -δικαιολογημένα- τεράστια επιτυχία για τον Αθηναϊκό, το μόνο ερώτημα που έμενε να απαντηθεί στη ρεβάνς ήταν πού θα σταματήσει το κοντέρ. Στα πέντε, στα έξι, στα επτά γκολ; Έτσι νομίζαμε, λανθασμένα όπως αποδείχθηκε. Διότι στην πραγματικότητα, η ομάδα του Βύρωνα είχε στείλει το μήνυμα από τον πρώτο αγώνα, απλώς, κανείς από μας δεν είχε μπει στον κόπο να το διαβάσει.
Εννοείται πως η τότε Γιουνάιτεντ δεν έχει καμία σχέση με τον κολοσσό (από κάθε άποψη) στον οποίο εξελίχθηκε μερικά χρόνια αργότερα. Ήταν, όμως, μία από τις κορυφαίες ομάδες της Αγγλίας και, το σημαντικότερο, η κάτοχος του Κυπέλλου Κυπελλούχων, έχοντας νικήσει τον Μάιο του '91 την υπερφίαλη Μπαρτσελόνα του Κρόιφ με 2-1. Με «αστέρια» τον Μπράιαν Ρόμπσον, τον Μαρκ Χιουζ και τον ανερχόμενο, τότε, Πολ Ινς. Και φυσικά με προπονητή τον Άλεξ Φέργκιουσον, ο οποίος ετοίμαζε την ομάδα που έμελλε να σαρώσει τα πάντα τα επόμενα χρόνια.
Ποιος ήταν, όμως, ο Αθηναϊκός μπροστά σ' αυτήν, έστω, τη Γιουνάιτεντ; Να πούμε κάτι σαν τον… Πλατανιά; Περίπου. Μόλις την προηγούμενη χρονιά είχε συμμετάσχει για πρώτη φορά στην Α' Εθνική. Εντυπωσίασε μεν, κατακτώντας την 5η θέση και φτάνοντας στον τελικό του Κυπέλλου (ως φιναλίστ απέναντι στον πρωταθλητή Παναθηναϊκό, εξασφάλισε την έξοδο στην Ευρώπη), αλλά μέχρι το 1990 δεν είχε δει το «Ολντ Τράφορντ» ούτε… ζωγραφιστό. Το ξερό γήπεδο της Νήαρ Ηστ ήταν το μόνιμο ντεκόρ στις πίσω σελίδες των άλμπουμ της «Καρουζέλ» και της «Πανίνι» και η καθημερινότητα των οπαδών του περιοριζόταν στις κόντρες με τους οπαδούς του Αιολικού, της Προοδευτικής, του Βόλου και του Ιωνικού. Στις αρχές της δεκαετίας του '80, μάλιστα, ο Αθηναϊκός έπαιζε ακόμα στο τοπικό πρωτάθλημα της Αθήνας (όπως καλή ώρα και σήμερα). Και τρελός να ήσουν, με σφραγίδα γιατρού και με ζουρλομανδύα, δεν θα τολμούσες να πεις ότι αυτή η ομάδα θα έφτανε ποτέ στο σημείο να κοντράρει στα ίσα τη Γιουνάιτεντ!
Ξεγραμμένος, λοιπόν, πήγε στο Μάντσεστερ ο Αθηναϊκός. Από τον κόσμο και την κοινή λογική. Αλλά και από την ΕΡΤ, η οποία αποφάσισε την τελευταία στιγμή να μεταδώσει τη ρεβάνς του «Ολντ Τράφορντ», με περιγραφή από το στούντιο (μια και δεν είχε απεσταλμένο) και τη σύνδεση να γίνεται γύρω στο 15', με συνέπεια να μη δούμε ποτέ την κλασική ευκαιρία που έχασε ο Μπογκ για να «παγώσει» το γήπεδο. Το οποίο εκείνη τη βραδιά από θέατρο των ονείρων, μετατράπηκε σε θέατρο της πειστικότερης σύγχρονης αναπαράστασης της... μάχης των Θερμοπυλών. Της άνισης κόντρας του γίγαντα με τον... τόσο δα, ο οποίος όμως όχι μόνο δεν παραδόθηκε αμαχητί, αλλά έφτασε μία ανάσα από το θαύμα.
Ένα γκολ ήθελε η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ για να γίνει το αφεντικό της πρόκρισης. Μόνο ένα. Αλλά της βγήκε... η Παναγία για να λυγίσει τους ηρωικούς παίκτες του Αθηναϊκού, οι οποίοι τα έδωσαν όλα, μια και ζούσαν το πιο τρελό όνειρό τους. Για τον Χατζηαγγελή, τον Τζαλακώστα, τον Τάπρατζη, τον Σπηλιώτη (ο οποίος τραυματίστηκε στο κεφάλι και αποχώρησε νωρίς), τον Χατζηράπτη, τον Αναστασίου, παιδιά τα οποία είχαν φάει τα νιάτα τους στα ξερά γήπεδα της Β' και της Γ' Εθνικής, το ότι έπαιξαν έστω για ένα βράδυ σε ένα από τα θρυλικά ποδοσφαιρικά γήπεδα του κόσμου, απειλώντας μάλιστα με αποκλεισμό το μεγαθήριο, αποτελεί παράσημο για όλη τους την καριέρα. Σαν ένα παραμύθι, το οποίο παρέμεινε γλυκό κι ας μην είχε ιδανικό τέλος.
Αντίθετα με τους προαναφερθέντες συμπαίκτες του, ο Νίκος Σαργκάνης είχε πλούσια πείρα από μεγάλους αγώνες και σίγουρα βοήθησε πολύ για να παρουσιαστεί ο Αθηναϊκός τόσο στιβαρός και να οδηγήσει το παιχνίδι μέχρι την παράταση. Εκεί, όμως, λίγο μετά το ξεκίνημα του δευτέρου μέρους, ο ηρωικός Αθηναϊκός λύγισε. Πρώτα ο Χιουζ και μετά ο Μακ Κλερ, πέτυχαν τα γκολ που διαμόρφωσαν το 2-0, το οποίο έδινε την πρόκριση στη Γιουνάιτεντ, αλλά δεν μείωνε ούτε κατ’ ελάχιστο την ηρωική προσπάθεια των παιδιών του αείμνηστου Γκερντ Πρόκοπ.
Σήμερα, 21 χρόνια μετά, η Α' Εθνική είναι πια μακρινή ανάμνηση, αλλά η θύμηση του έπους του «Ολντ Τράφορντ» παραμένει ζωντανή. Και δίνει ακόμα το δικαίωμα στους λίγους, πιστούς οπαδούς της ομάδας το δικαίωμα να κορδώνονται από περηφάνεια κάθε φορά που κάποιος «ξένος» το θυμάται με κολακευτικά λόγια. Άλλωστε, η μάχη που έδωσε ο Αθηναϊκός εκείνη τη βραδιά, αποτελεί το καλύτερο μάθημα για όλους τους «μικρούς» του αθλητισμού, οι οποίοι τρέμουν στο άκουσμα του ονόματος του «μεγάλου». Ναι, στο ποδόσφαιρο αξίζει να προσπαθείς, ακόμα και για το ανέφικτο. Τότε η προσπάθεια αξίζει ίσα και με δέκα τίτλους!
Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ - Αθηναϊκός 2-0 στην παράταση
(110' Χιουζ, 112' Μακ Κλερ)
Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ (Άλεξ Φέργκιουσον): Σμάιχελ, Φίλαν, Μάρτιν (86' Μπέρντσμορ), Μπρους, Καντσέλσκις, Πάλιστερ, Ρόμπσον, Ινς, Μακ Κλερ, Χιουζ, Γουόλας (64' Ρόμπινς).
Αθηναϊκός (Γκερντ Πρόκοπ): Σαργκάνης, Μπούτζουκας, Καπουράνης, Χατζηαγγελής, Σπηλιώτης (46' λ.τρ. Θεοδωράκος, 72' λ.τρ. Ζώταλης), Αναστασίου, Χατζηράπτης, Σπίτσα, Μπογκ, Τζαλακώστας, Τάπρατζης.
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου