To τελευταίο παιχνίδι του «θεού»

Στις 18 Οκτωβρίου του 1994 ο Κώστας Πολίτης δεν επιλέγει το Νίκο Γκάλη στην αρχική πεντάδα του Παναθηναϊκού στον αγώνα με τους Αμπελόκηπους και ο μεγαλύτερος μπασκετμπολίστας που γνώρισε η Ελλάδα εγκαταλείπει το άθλημα σε ηλικία 37 ετών,  μετά από 12.857 πόντους που σημείωσε για λογαριασμό των Άρη και Παναθηναϊκού.


Τον  Ιούλιο του 1992 ο Νίκος Γκάλης συμφωνεί να συνεχίσει την καριέρα του στον Παναθηναϊκό. Την περίοδο εκείνη οι αδερφοί Γιαννακόπουλοι στην προσπάθειά τους μεταμορφώσουν την ομάδα και να την κάνουν υπερδύναμη σε Ελλάδα και Ευρώπη αποφασίζουν να κάνουν κάποιες μεταγραφικές κινήσεις που υπερβαίνουν τα μέχρι τότε δεδομένα του συλλόγου. Η μεταγραφή κόστισε 1 δις δραχμές και αποτέλεσε μια από τις μεγαλύτερες της εποχής.

Ο Γκάλης πήρε την απόφαση να εγκαταλείψει τον Άρη όπου μεγαλούργησε για 13 χρόνια, καθώς ήρθε σε σύγκρουση με τη διοίκηση του συλλόγου. Ο νέος τότε πρόεδρος των Θεσσαλονικέων, Θεόφιλος Μητρούδης προσπάθησε να συμμαζέψει τα οικονομικά της ομάδας, που βρισκόταν στο χείλος της χρεωκοπίας. Το συμβόλαιο του Γκάλη ήταν δυσβάσταχτο και όταν ο παίκτης αρνήθηκε να του γίνει μείωση μισθού ήρθε το «διαζύγιο».

Όσο ο Γκάλης κυκλοφορούσε ελεύθερος, όπως ήταν φυσικό πολλές ομάδες θέλησαν να τον εντάξουν στο δυναμικό τους. Ο Ολυμπιακός που την περίοδο εκείνη την περίοδο άρχισε να κυριαρχεί και το αντίπαλο του δέος στη συμπρωτεύουσα, ο ΠΑΟΚ επιχείρησαν να τον αποκτήσουν όμως εκείνος προτίμησε το «τριφύλλι».

Ο Παναθηναϊκός προερχόταν από την χειρότερη σεζόν του τα τελευταία χρόνια, καθώς είχε τερματίσει 8ος στο πρωτάθλημα και είχε μείνει για πρώτη φορά εκτός Ευρώπης ύστερα από το 1967. Οι αδερφοί Γιαννακόπουλοι ήθελαν να φτιάξουν μια ομάδα που θα πρωταγωνιστούσε και εκτός από τον Γκάλη, πήραν εκείνο το καλοκαίρι τους Στόγιαν Βράνκοβιτς και Άριαν Κόμαζετς. Προπονητής ήταν ο Ζέλικο Παβλίσεβιτς.

Την πρώτη χρονιά του στην ομάδα ο Γκάλης οδηγεί τους «πράσινους» στην κατάκτηση του Κυπέλλου κόντρα στον αγαπημένο του Άρη και στους τελικούς του Πρωταθλήματος όπου ηττάται, αν και είχε πλεονέκτημα έδρας από τον Ολυμπιακό. Την επόμενη χρονιά η ομάδα στην τρίτη θέση της Ευρώπης στο φάιναλ φορ του Τελ Αβίβ για πρώτη φορά στην ιστορία της ωστόσο το όνειρο του Γκάλη για έναν ευρωπαϊκό τίτλο με σύλλογο δεν θα γίνει ποτέ πραγματικότητα.

Στις 18 Οκτωβρίου του 1992 αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση. Οι «πράσινοι» αγωνίζονται στο Μετς κόντρα στους Αμπελοκήπους. Ο Κώστας Πολίτης αφήνει στον πάγκο τον Νίκο Γκάλη στο ξεκίνημα του αγώνα ενώ δεν τον χρησιμοποιεί καθόλου σε όλο το πρώτο μέρος. Στο ημίχρονο ο Γκάλης μαζεύει τα πράγματά του και αποχωρεί. Αυτή ήταν και η τελευταία φορά που εμφανίστηκε φορώντας το τριφύλλι στο στήθος. Το χάσμα στην συνέχεια δεν γεφυρώθηκε και ο παίκτης έλυσε το συμβόλαιό του με την ομάδα.     

Ένα χρόνο περίπου μετά το συμβάν στο Μετς ο «θεός του μπάσκετ» , αποφασίζει να βάλει μόνος του τους τίτλους τέλους μιας εκπληκτικής καριέρας. Στις 29 Σεπτεμβρίου του 1995, ημέρα Παρασκευή και παραμονή της έναρξης της σεζόν 1995-1996 στο πρωτάθλημα ΕΣΑΚΕ ο Νίκος Γκάλης, μοιράζει στον Τύπο γραπτή ανακοίνωση στην οποία ανέφερε:

«Κάποτε θα γινόταν κι αυτό. Στη ζωή, όλα έχουν μια αρχή κι ένα τέλος. Πολλές φορές εξαρτάται από μας, πολλές φορές όχι. Ήθελα να σταματήσω αυτό που τόσο αγάπησα κι αγαπώ μέσα στο γήπεδο γιατί πιστεύω ότι ξέρω να παίρνω τις αποφάσεις μου τότε που πρέπει. Αυτή μου η επιθυμία θεωρήθηκε από πολλούς αδυναμία. Ποτέ δεν έχω παρακαλέσει άνθρωπο και ποτέ δε ζήτησα χάρη από κανέναν. Μέχρι και σήμερα (σ.σ 29/9/1995) έκανα υπομονή περιμένοντας μία κίνηση. Είμαι εγωιστής αλλά δεν είναι εγωιστικό να πιστεύω μέχρι κι αυτή τη στιγμή ότι είμαι ελεύθερος και ότι δεν ανήκω σε κανέναν. Γιατί έχω λόγο και τιμή.

Φεύγω από το άθλημα που αγάπησα πικραμένος. Με μόνη ικανοποίηση ότι ακόμα και σήμερα πολλοί πιστεύουν ότι μπορώ να αλλάζω τις ισορροπίες. Ευχαριστώ όλους τους ανώνυμους φιλάθλους για την αγάπη που μου έδειξαν. Ζητώ συγγνώμη αν κάποιους πίκρανα. Τη ζωή πρέπει να την παίρνουμε όπως έρχεται αν θέλουμε να είμαστε ευτυχισμένοι.

Εύχομαι καλή επιτυχία σε όλες τις ομάδες του πρωταθλήματος που αρχίζει αύριο (σ.σ 30/9/1995) κάνοντας μια ευχή: Να μη ξεχνάμε όλοι ότι το μπάσκετ είναι παιχνίδι και ότι υπάρχουν νικητές και ηττημένοι».




ΠΗΓΗ